.ಮಾತು - ಮನಸು

ಒಡಲಾಳದ ಬಾವಿಯ ಆಳಕ್ಕೆ ನಿಲುಕುವ ಹಗ್ಗ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ

ಆದರೂ ಕಪ್ಪೆಯ ವಟಗುಟ್ಟುವಿಕೆ ನಿರಂತರವಾಗಿ  ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿದೆ ..

'ವಂಶಿ' ಚಿತ್ರದ 'ಅಮಲೂ..ಅಮಲೂ' ಗೀತೆಯನ್ನು ಕುಡಿದ ಅಮಲಿನಲ್ಲಿ ಹಾಡಿದರೆ ಹೀಗಿರಬಹುದೇನೋ?

ಅಮಲೂ ಅಮಲೂ ಅಮಲೂ..

90 ಒಳಗೆ ಹೋಗಲೂ..

ಮರುಳೀಗ ಮಿತಿಮೀರಿ ನನಗಂತೂ ದಿಗಿಲು..

 

ಬಾSSSSS ರು ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಆSSSS ರು ಹರಟೆ ಕಾಲಹರಣ...

ಕುರುಕಲು ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಜತೆಯಿದ್ರೆ ಲಕ್ಷಣ..

ತಿಳಿಯದೆ ಕುಡಿದೆನು ಪದೇ ಪದೆ ಇದ..

ಸ್ವಲ್ಪದೆ ಏರಿತು ಮತ್ತಿನ ಮದ..

ಭೂಮಿ ತಿರುಗಿದೆ...

ನಾ ಏಳಲೂ.........//ಅಮಲೂ//

 

ನೀ...ನು ಮತಿಗೇರಿ ಮರೆತೇ ನಾನು ಅವಳ..

ಬೇರೆ ಕಹಿ ಮರೆವ ಬಗೆ ಕಾಣೆ ಇಷ್ಟು ಸರಳ..

ಮುಗಿಲಲೆ ತೇಲಿದೆ ನಾನು ಸದಾ..

ದಿನ ದಿನ ರುಚಿಸಿದೆ ಹೊಸ ಹೊಸ ವಿಧ..

ದೇವದಾಸನೂ

ನಾ ಆಗಲೂ ....//ಅಮಲೂ//

 

ವಿರಕ್ತಪ್ರೇಮಿ

                                    

ಪ್ರಿಯ ಗೆಳತಿ,

     ನನ್ನಾಳದ ಹೊಯ್ದಾಟಗಳನ್ನೆಲ್ಲ  ಹೇಳಲೇಬೇಕೆಂಬ ಹಪಹಪಿ ಒಳಗಿನಿಂದ ಒತ್ತರಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದೆ.  ನನ್ನೊಳಗಿನ ಅಭಾವವನ್ನು ತುಂಬಿಕೊಡೆಂದು ನಿನಗೊಂದು ಆಹ್ವಾನವೀಯಲು  ಈ ಪತ್ರ. ಇದೊಂತರಾ ವಿರಕ್ತಿಯ ಹೊಸ್ತಿಲಲ್ಲೂ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಅನುರಕ್ತನಾಗದಿರಲು ಅಶಕ್ತನಾದ ನನ್ನ ಪ್ರೇಮಪತ್ರ. ನಿನಗೆ ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳ ಭಾವವೆಲ್ಲವೂ ಅರ್ಥವಾಗಬೇಕೆಂಬ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳೇನೂ ನನಗಿಲ್ಲ.ಆದರೆ ಒಮ್ಮೆ ಈ ಸಂತೆಗೂಡನ್ನು ಹೊರತೆಗೆದು ಖಾಲಿಯಾಗಬೇಕಿದೆ. ಖಾಲಿ ಎಂದರೆ ಹೇಗಂತಿಯ? ಇನ್ನೂ ಹುಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ .ಅಮ್ಮನ ಹೊಟ್ಟೆಯೊಳಗೂ ನನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವವಿರಲಿಲ್ಲ..,ಹಾಗೆ ,ಏನೆಂದರೆ ಏನೂ ಇರದಂತೆ. ಈ ಪ್ರಪಂಚ , ನಾವು ಮನುಷ್ಯರು, ನೀನು, ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ 'ನಾನು' -ಎಲ್ಲವೂ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಹಾಸ್ಯಾಸ್ಪದವಾಗಿ ತೋರುತ್ತಿದೆ. ಹಾಗೆ ತೋರುತ್ತಲೇ ಗಂಭೀರವಾದ ಭಾವವೊಂದು ಅದರ ಹೊರಭಾಗವನ್ನು ಸುತ್ತುವರಿದು , ಪ್ರತಿಯೊಂದೂ ಪೊರೆ ಪೊರೆಗಳಾಗಿ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡ 'ಬದುಕು' ಎಂದು ನಾವು ಕರೆಯುವ ವಿಸ್ಮಯವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. ಏನನ್ನೇ ಯೋಚಿಸಹೊರಟರೂ ಅದರ ಒಂದೊಂದೇ ಪೊರೆ ಕಳಚುತ್ತಾ ಸಾಗುತ್ತೇನೆ. ಹಾಗೆ ಕಳಚುತ್ತಾ ಕಳಚುತ್ತಾ ಎಲ್ಲವೂ ಶೂನ್ಯವೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲವೂ ಎಂದರೆ ಎಲ್ಲವೂ. ಇದನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಿರುವ ಈ ಭಾಷೆ ಕೂಡ! ಹೀಗಲ್ಲದೇ ಬೇರೆ ರೀತಿ ಯೋಚಿಸಲು ನಾ ಶಕ್ತನಲ್ಲ. ಎಷ್ಟೇ ಆದರೂ ಭಾರತೀಯನಲ್ಲವೇ? ಶೂನ್ಯ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಭಾರತದ ಕೊಡುಗೆ ತಾನೇ?! ಶೂನ್ಯದಿಂದಲೇ ಸೃಷ್ಟಿ .ಇಂತಹ ಈ ಶೂನ್ಯದಲ್ಲಿ 'ನಾನು' ಹುಟ್ಟಿದೆ. ನನ್ನನ್ನು ಗುರುತಿಸಲು ಒಂದು ಹೆಸರು ಹುಟ್ಟಿತು. ನನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಕಂಡುಕೊಂಡ ಪರಾವಲಂಬಿ ಹೆಸರು!! ಬೆಳೆಸುವ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಭಾಷೆ,ಆಟ,ಪಾಠ ,ಸಂಸ್ಕೃತಿ,ಜಾತಿ,ದೇಶ ಇನ್ನೂ ಏನೇನನ್ನೋ ನನಗೆ ಸುತ್ತುತ್ತಾ ಹೋದರು.ಅವರಾದರೂ ಯಾರು, ತಮ್ಮ ಶೂನ್ಯವನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋಗಿರುವವರು. ನನ್ನ ಖಾಲಿತನವನ್ನು ತುಂಬುವುದರಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಸುಖ ಕಂಡುಕೊಂಡರು. ನನ್ನದೇ 'ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ'ವೆಂದು ಕರೆಯಲು ಶಕ್ತವಾಗುವಷ್ಟು ಪೊರೆಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಸುತ್ತಿಕೊಂಡವು. ಆದರೆ ಆ ಒಳಗೆ , ಇನ್ನೂ ಒಳಗೆ, ಮೊದಲ  ಪೊರೆಗಿಂತಾ ಒಳಗೆ ಸುತ್ತಿದ್ದು ಏನನ್ನ?, ಮತ್ತದೇ ಖಾಲಿತನವನ್ನ!! ಶೂನ್ಯವನ್ನು ಹಿಡಿದಿಡಲು ಸಾಧ್ಯವೇ?, ನೀನೂ ಹೀಗೆಯೇ..ಎಲ್ಲರ ಒಳಗೂ ಹೀಗೆಯೇ.,ಬಯಲು ಮಾಡುವ ಮೊದಲು ಆಳದಲ್ಲಿ ಕತ್ತಲಾದರೂ ಗೋಚರಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಬಟ್ಟಂಬಯಲಾದ ಮೇಲೆ ಕತ್ತಲೆಗೆ ಕೂಡ ಅವಕಾಶವಿಲ್ಲ. ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಅವಕಾಶ ಎಂದು ಮತ್ತದೇ ಖಾಲಿ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಕರೆಯುವುದಲ್ಲವೇ?

ಹೀಗೆ ಈ ನನ್ನೊಳಗಿನ ಖಾಲಿತನವನ್ನು ನೀನು ತುಂಬಿಕೊಡಬಹುದು ಎಂಬ ಭಾವ ದಟ್ಟವಾಗಿ ಕಾಡಿದ್ದರಿಂದಲೇ  ನೀ ನನ್ನ ಜೀವನ ಸಂಗಾತಿಯಾಗಬೇಕೆಂಬ ಬಯಕೆ ಹುಟ್ಟಿರುವುದು. ಹೀಗನ್ನಿಸಿದ್ದು ದಿಟ. ಆದರೆ ಅದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯವೆಂದು ಯೋಚಿಸಹೊರಟರೆ  ಮತ್ತೆ ಹುಚ್ಚು ಆಲೋಚನೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಹುಚ್ಚನಾಗುತ್ತೇನೆ. ಬಾ , ನನ್ನೊಡಲ ಶೂನ್ಯದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಬಿಡು. ನಾನೂ ನಿನ್ನಾಳದ ಬಯಲ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಲೀನನಾಗುತ್ತೇನೆ. ಈ ಅರ್ಥಹೀನ ಲೋಕಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಅರ್ಥವನ್ನು ಒತ್ತಾಯಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ನಟಿಸೋಣ. ಅದಕ್ಕಿಂತಾ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕ್ರಿಯೆ ಮನುಷ್ಯ ಮಾತ್ರರಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾದರೂ ಎಲ್ಲಿ??!

                                                                                                 ಇಂತಿ ನಿನ್ನವ